ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ
(Απόσπασμα από την επιστολή –διαμαρτυρία η οποία εστάλη, σε συνεργασία με την Ομοσπονδία ΟΓΥΣΩ, στον Υπουργό Δικαιοσύνης κ Σωτήριον Χατζηγάκη στις 14.4.2008)
«…Με την παρούσα εκθέτουμε τις θέσεις μας απέναντι στο νομοσχέδιο αυτό, θέσεις οι οποίες προκύπτουν από τη νομική, ιστορική και κοινωνική προσέγγιση και οι οποίες ενισχύονται από τα εξής επιχειρήματα:
Α. Ως προς την αιτιολογία του νομοσχεδίου για τις «Ελεύθερες συμβιώσεις» :
Αυτή εμφανίζεται γ ε ν ι κ ή, χωρίς συγκεκριμένα να ανταποκρίνεται στην κοινωνική και νομική πραγματικότητα, αφού δεν διαφαίνονται κοινωνικές ανάγκες που χρήζουν νομικής ρυθμίσεως, οι οποίες να προκύπτουν από μια ελεύθερη σχέση. Και αυτό διότι η ελεύθερη ένωση αποτελεί επιλογή προσωπικής ελευθερίας. Δηλαδή εμπεριέχει, εκ της νομοτελείας της β ο ύ λ η σ η των μερών αυτής να είναι και να παραμείνουν ελεύθεροι στη βίωση μιας πραγματικής καταστάσεως. Διαφορετικά, εάν θέλουν ωρισμένες δεσμεύσεις επιλέγουν τα μέρη της ελεύθερης συμβίωσης τον πολιτικό γάμο – που στοιχίζει και λιγότερο από μια συμβολαιογραφική πράξη.
Ειδικά για τα παιδιά, που πιθανώς να προκύψουν από μια ελεύθερη σχέση, δεν υπάρχει νομικό ή κοινωνικό πρόβλημα αφού οι ισχύουσες νομικές διατάξεις (αστικός κώδικας, σχέσεις γονέων και τέκνων κλπ) κ α τ ο χ υ ρ ώ ν ο υ ν πλήρως τα δικαιώματα, προσωπικά και περιουσιακά των παιδιών, είτε αυτά προέρχονται από θρησκευτικό, είτε από πολιτικό γάμο, είτε από μια ελεύθερη σχέση.
Μόνο μια κοινωνική ανάγκη φέρεται να καλύπτει το επίμαχο νομοσχέδιο και δημιουργεί απορία το ότι οι μάγειροι αυτού δεν το ανέφεραν ευθέως : Τη ρύθμιση σχέσεως ανάμεσα σε ομόφυλα ζευγάρια.
Β. Η ρύθμιση οικονομικών σχέσεων μεταξύ δύο ατόμων που επιθυμούν να συμβιώνουν, είτε ετεροφύλων, είτε ομοφυλοφίλων, μπορεί π ά ν τ α, σύμφωνα με το δίκαιό μας, να γίνει χωρίς πολιτειακή ρύθμιση.
Γ. Το νομοσχέδιο αυτό που ρυθμίζει την ελεύθερη σχέση με την προβλεπόμενη δυνατότητα ελεύθερης λύσεώς της, κ α τ α ρ γ ε ί τ ο Δ ι α ζ ύ γ ι ο.
Αλλά το διαζύγιο αποτέλεσε κατάκτηση νομική και κοινωνική, π ρ ο σ τ α τ ε υ τ ι κ ή κυρίως του αδυνάτου μέρους της έγγαμης σχέσεως, κατάκτηση πολιτιστική και με την επιρροή της Χριστιανικής διδασκαλίας, που επιβάλλει τον σεβασμό στον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας, εθνότητας κλπ.
Για να γίνει κατανοητό αυτό, σχετικά με την ευεργετική, κοινωνικά, επίδραση του διαζυγίου, η ιστορική νομική διαδρομή μας πληροφορεί ότι πριν από τη νομοθέτηση του διαζυγίου και των λόγων του, με τις νομικές του συνέπειες, ο δυνατός μιας έγγαμης σχέσεως (μόνης γνωστής κοινωνικά, με τη νομική μορφή της εποχής της, σχέσεως) ο άντρας, είχε το δικαίωμα του α π ο σ τ α σ ί ο υ στην Ελλάδα ή του repudium στη Ρώμη. Δηλαδή είχε το δικαίωμα ο άνδρας στην έγγαμη σχέση της απλής αναγγελίας της βουλήσεώς του να αποπέμψει τη γυναίκα του χωρίς κ α μ μ ί α συνέπεια. Αυτό που σήμερα, περισσότερο θεωρητικά, ισχύει για τους Μουσουλμάνους.
Επομένως, η δυνατότητα που προβλέπει το επίμαχο νομοσχέδιο για ελεύθερη διάλυση της «ελεύθερης σχέσεως», η χρήση της οποίας, όπως είναι ρεαλιστικά κατανοητό, θα ανήκει στον οικονομικά, κοινωνικά ή εξ επόψεως υγείας, δυνατό της σχέσεως, ό χ ι μ ό ν ο δ ε ν κ α θ ι σ τ ά π ρ ο ο δ ε υ τ ι κ ό το νομοσχέδιο αυτό, αλλά π α λ ι ν δ ρ ο μ ε ί την κοινωνία σε αρχαίες εποχές, όπου ίσχυε το δίκαιο του ισχυροτέρου.
Δ. Είναι το νομοσχέδιο αυτό και προδήλως αντισυνταγματικό. Και αυτό διότι η διάταξη του άρθ.21 του Συντάγματος, διάταξη και μη αναθεωρητέα ως θεμελιώδης, ε π ι β ά λ λ ε ι στην Πολιτεία την υποχρέωση να προστατεύει την ο ι κ ο γ έ ν ε ι α και τον θ ε σ μ ό τ ο υ γ ά μ ο υ. Τι νοείται δε ως οικογένεια και γάμος το προσδιορίζει η κοινωνική και νομική ρύθμιση βάσει της ιστορικής και Χριστιανικής ερμηνείας σύμφωνα και με το θεμελιώδες α. 3 του Συντάγματος.
Επομένως το επίμαχο νομοσχέδιο με την αναγνώριση παράλληλης, προς την οικογένεια, σχέσεως της ελεύθερης, αντιστρατεύεται προς την επιταγή του συντάγματος αφού η σχέση αυτή, προσδιοριζόμενη από τους όρους ενός συμβολαίου, χωρίς ηθική πνοή, «παιδαγωγεί»τους νέους αρνητικά για ελεύθερη, εύκολη και ανεύθυνη σχέση. Σχέση χωρίς την ευλογία όχι μόνο της Εκκλησίας, αλλά ανεξάρτητα από αυτήν, της κοινωνίας και του Συντάγματος.
Ε. Δεν πληροφορεί, ούτε φαίνεται να δεσμεύει το επίμαχο νομοσχέδιο : α) πόσες ελεύθερες σχέσεις μπορεί να συνάψει κάποιος και β) εάν μια «ελεύθερη σχέση» μπορεί νομικά να συναφθεί παράλληλα και με θρησκευτικό ή πολιτικό γάμο. Εάν η απάντηση και στα δύο είναι θετική τότε με το νομοσχέδιο αυτό καθιερώνεται η πολυγαμία και η παλλακεία.
Αλλά οι μορφές αυτές «σχέσεως» είναι προοδευτικές και συνάδουν προς την Ελληνική κοινωνία;
ΣΤ. Οσον αφορά στο αναφερόμενο, επίμαχο νομοσχέδιο, θέμα δυνατότητας υιοθεσίας τέκνου, φαίνεται ότι αυτό αφορά στη σχέση ομοφυλοφίλων ζευγαριών αφού για τα ετερόφυλα ισχύουν οι σχετικές διατάξεις περί υιοθεσίας που θεμελιώνονται στο συμφέρον των παιδιών. Και ερωτάται εάν το ευρύτερο συμφέρον ενός παιδιού εξυπηρετείται, σύμφωνα και με την ηθική και φυσική τάξη, με την υιοθεσία του από ομοφυλόφιλο ζευγάρι.
Επομένως δικαιολογημένα η κοινωνία της πατρίδας μας και η Ομοσπονδία μας, ως μέλος της, ερωτά την Πολιτεία :
Γ ι α τ ί έ ν α ν ο μ ο σ χ έ δ ι ο :
- «Μη προοδευτικό» που παλινδρομεί στις αρχαίες κοινωνίες υπέρ του δυνατού, οικονομικά και κοινωνικά, μιας σχέσεως, νομοσχέδιο που εξυπηρετεί το δίκαιο του ισχυροτέρου;
- Αντισυνταγματικό, ως αντιτιθέμενο σε θεμελιώδεις μη αναθεωρητέες διατάξεις του Συντάγματος;
- Που δεν καλύπτει γενικότερες κοινωνικές ανάγκες;
- Που ανατρέπει πανάρχαιες και σφυρηλατημένες από την πάροδο των αιώνων, κοινωνικές δομές;
Μήπως αποσκοπεί ευθέως στην κατάργηση της οικογένειας ως θεμελίου συντηρήσεως και προαγωγής του ¨Εθνους;
Ζητάμε την υπεύθυνη απάντηση των αρμοδίων Πολιτειακών παραγόντων».
Ομοσπονδία Γυναικείων Σωματείων
Ο Γ Υ Σ Ω
Ενωση Επιστημόνων Γυναικών
Πανελλήνια Ενωση Γυναικών
Μητέρες Επιστήμονες Πολύτεκνες
Σύνδεσμος Ορθοδόξων Γυναικών Ευρώπης
Μουσική Συντροφιά
